با توجه به تعدد انواع دادگاه ها ، یکی از موضوعات مهم در دعاوی حقوقی و مطالبه حق تشخیص صحیح مرجع شکایت است. دادگاههای مختلفی مانند دادگاههای جنایی یک و دو ، دادگاه اطفال و نوجوانان ، دادگاههای مخصوص روحانیون و … وجود دارد که به شکایات در حوزه های مختلف صلاحیت رسیدگی می کند.
قبل از ورود به بحث ، ابتدا صلاحیت و سپس دادگاه کیفری را توضیح می دهیم.
صلاحیت
واژه شایستگی به معنای استحقاق است. “صلاحیت هر دادگاه” صلاحیت و صلاحیتی است که دادگاه در رسیدگی به جرایم به هر دادگاه می دهد. از آنجایی که دادگاه یکی از نهادهای حاکم است و قوه قضائیه نیز مربوط به حاکمیت است ، قاضی به عنوان مدیر دادگاه برای ورود به پرونده ، رسیدگی به پرونده و در نهایت صدور رأی به منظور کسب مجوز و تأیید نیاز دارد. دارای صلاحیت ؛ در هر سیستم حقوقی ، این اجازه و تأیید توسط قانون تعیین می شود و صلاحیت قانونی به دادگاه ها واگذار می شود. هر قاضی وظیفه و وظیفه دارد قبل از ورود به پرونده واجد شرایط باشد و سپس روند محاکمه را آغاز کند. لازم به ذکر است که حوزه قضایی یکی از قوانین نظم عمومی است که با اراده و رضایت افراد قابل تغییر نیست.
انواع صلاحیت
ذاتی: موضوع مورد Maho است. یعنی موضوع دعوی خود به خود مطرح می شود و رسیدگی به هر جرمی (سرقت ، قتل ، تجاوز و غیره) در صلاحیت دادگاه خاصی است ؛
محلی: پس از شناسایی معیار ذاتی ، با توجه به محل وقوع جرم در نظر گرفته می شود.
شخصی: بسته به ویژگی های خاص متهم ، در کدام دادگاه عمومی یا ویژه تصمیم گیری می شود. به عنوان مثال ، اگر متهم کودک است ، در دادگاه اطفال و نوجوانان محاکمه می شود ، یا اگر روحانی است ، در دادگاه ویژه روحانیون محاکمه می شود.
دادگاه کیفری یک
بر اساس قانون آیین دادرسی کیفری سابق ، دادگاههای کیفری به دادگاههای کیفری استان و دادگاههای کیفری عمومی تقسیم شدند. در قانون جدید ، این تقسیم بندی تغییر کرد و با ملاک اهمیت جرم ، دادگاه کیفری استان به دادگاه کیفری یک و دادگاه کیفری عمومی به دادگاه کیفری دو تغییر یافت. (تبصره 3 ماده 296 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392)
دادگاه های جنایی با یک رئیس و دو مشاور (سه قاضی) در مرکز هر استان و گاهی در شهرها (ماده 295 قانون فوق الذکر) تشکیل می شود. به عبارت دیگر ، سیستم تعدد قضات وجود دارد که منجر به دقت بیشتر و احتمال خطای کمتر در رسیدگی به جرم و همچنین بی طرفی قضات می شود.
رسیدگی به کدام جرائم در صلاحیت دادگاه کیفری یک قرار دارد؟
مطابق ماده 302 قانون آیین دادرسی کیفری ، جنایات زیر در صلاحیت دادگاه کیفری یک است:
الف) جنایاتی که منجر به مجازات اعدام می شود: مجازاتی مانند قصاص برای جنایت قتل ، اعدام برای جنایت تجاوز ، سنگسار برای زنا و….
ب) جنایات منجر به حبس ابد.
پ) جرائمی که مجازات آنها قطع عضو یا جنایات عمدی علیه تمامیت بدن به میزان نصف دیه کامل یا بیشتر است ؛ در اینجا منظور از قطع عضو غیر از قصاص است که فقط در دو جنایت محاربه و سرقت رخ می دهد؛ جرم محاربه به نسبت موضوع آن در صلاحیت دادگاه انقلاب است و خارج از صلاحیت دادگاه کیفری است. در قسمت دوم این بند ، جنایت علیه تمامیت بدنی ذکر شده است که به معنی مجازات قصاص برای عضوی است که دیه آن باید نصف یا بیش از نیمی از دیه کامل باشد.
ت) جرائمی که مجازات تعزیری درجه سوم و بالاتر دارد: جرائم مشمول مجازات تعزیری درجه سوم ، دوم و اول است. این درجات به طور خلاصه شامل حبس بیش از ده سال ، جزای نقدی بیش از 360 میلیون ریال ، مصادره تمام اموال و انحلال شخص حقوقی در مورد شرکت ها می شود.
ث) جنایات سیاسی و مطبوعاتی: در مورد جرایم سیاسی ، هنوز تعریف روشنی از قانونگذار ارائه نشده است و قضات طبق تعاریف معمول معمول عمل می کنند. بر اساس لایحه ای که در سال 1992 به مجلس ارائه شد ، جنایت سیاسی عبارت است از “رفتارهایی که با انتقاد از عملکرد دولت یا به دست آوردن یا حفظ قدرت انجام می شود ، بدون آنکه مرتکب قصد تخریب اصول و چارچوبهای اساسی سیستم را داشته باشد. ” این طرح هنوز تصویب نشده و قانونی نیست. در مورد جنایات مطبوعاتی ، باید اضافه کرد که آنها به جرایمی که با انتشار اخبار ، مقالات یا گزارشات در مطبوعات انجام شده است ، اشاره می کنند.
این مطلب ادامه دارد … .
