اگر در شرف تاسیس یک شرکت محدود هستید یا حتی آن را تاسیس کرده اید ، ممکن است در مورد رزروهای قانونی شک داشته باشید. در این مقاله می خواهیم بدانیم ذخیره قانونی چیست و چگونه محاسبه می شود.
قانون تجارت در این زمینه روشن و ساده است و ممکن است به نحوی محدود شود. ماده 140 لایحه اصلاح قانون تجارت ، که اساس ذخیره را تشکیل می دهد ، به شرح زیر آغاز می شود: “هیئت مدیره موظف است سالانه یک بیستم سود خالص شرکت را به عنوان ذخیره قانونی اعلام کند.”
در این جمله آغازین ، چند نکته وجود دارد. ابتدا ، هیئت مدیره باید جلسه ای با دستور تعیین وضعیت ذخیره قانونی و ثبت نتایج بدست آورد. این قانون مطابق مفاد ماده 106 لایحه اصلاحی که تعیین می کند صورتجلسه کدام شرکت باید در مرجع شرکت ثبت شود ، نیازی به ثبت و انتشار ندارد.
نکته دوم این است که سود خالص شرکت چیست؟ سود خالص به عنوان سود ناخالص تعریف می شود و بیشتر مربوط به دانش حسابداری و مالی است تا یک اصطلاح حقوقی.
سود ناخالص به درآمد یک شرکت پس از کسر هزینه کالاهای فروخته شده اشاره دارد. اما این سود نشان دهنده سود واقعی شرکت نیست ، زیرا هزینه های دیگر کسر می شود. این هزینه ها می تواند شامل هزینه های عملیاتی (به عنوان مثال ، هزینه های پرسنل) و همچنین مالیات شرکت ها باشد. بنابراین ، سود خالص عبارت است از سود ناخالص منهای هزینه های مربوط به استهلاک ، سود ، مالیات و سایر هزینه های کسب و کار.
در ماده 237 لایحه اصلاح قانون تجارت نیز سود خالص به شرح زیر تعریف شده است: “سود خالص شرکت در هر سال مالی ، درآمدی است که در همان سال مالیاتی منهای همه هزینه ها ، استهلاک ، ذخایر و مالیات حاصل می شود”. تا کنون مشخص شده است که ذخیره قانونی باید از درآمد خالص کسر شود. یعنی درآمدی که شرکت پس از کسر تمام هزینه های فوق باقی گذاشته است. منظور از هر سال در این مقاله هر سال مالی شرکت است که قبلاً در اساسنامه تعیین شده است. بنابراین ، در مورد یک شرکت ، اگر شرکت مذکور در طول سال سودآوری نداشته باشد ، تخصیص 5٪ (معادل یک بیستم) سود خالص به نام ذخیره قانونی قدردانی می شود.
در ادامه ماده 140 لایحه اصلاحی قانون تجارت ، می خوانیم: یافت شد. “این بدان معناست که اگر شرکت شما با سرمایه ده میلیون ریال ثبت شده باشد ، اگر ذخیره قانونی آن در طول 5٪ پس انداز به یک میلیون ریال برسد ، پس در نظر گرفتن و رزرو ذخیره قانونی مربوط نخواهد بود و اگر هیئت مدیره تصمیم بگیرد این روند را ادامه دهد ، این ذخیره اختیاری نامیده می شود.
همچنین باید در نظر داشته باشیم که قانونگذار به شرکتها قدرت افزایش سرمایه داده است.به این معنا ، اول از همه ، طبق قانون ، انتقال ذخایر قانونی به سرمایه ممنوع است. این بدان معناست که افزایش سرمایه شرکت را نمی توان از این محل انجام داد. ثانیاً ، اگر یک شرکت سهامی عادی مطابق قانون از این قدرت استفاده می کند ، ابتدا باید این تغییر را مطابق ماده 106 به اداره ثبت اسناد تجاری اطلاع دهد و ثانیاً ، متناسب با این افزایش سرمایه ، باید موارد قانونی را ارائه دهد. 5٪ سود خالص را ذخیره کنید. سالانه ادامه دهید تا این ذخیره به 10٪ از سرمایه فعلی شرکت برسد. اما در صورت کاهش سرمایه شرکت ، آیا می توان مبلغی را از ذخیره قانونی کسر کرد تا به ده درصد سرمایه جدید برسد؟ هیچ مقررات قانونی در این زمینه وجود ندارد ، اما به نظر نمی رسد اگر مدیران از این منبع با حسن نیت استفاده کنند ممنوع است.
