پول چیست؛ نگاهی به تاریخچه این موجود دوست‌داشتنی

آیا واقعاً پول باعث گردش زمین می شود؟ بسیاری از مردم دنیا علی رغم اینکه هر روز پول زیادی با خود دارند اما دقیقاً نمی دانند پول چیست. افراد بسیار کمی هستند که دقیقاً بدانند پول چیست و چگونه کار می کند. برای آشنایی با ماهیت این موجود دوست داشتنی مقاله زیر را بخوانید.

به طور خلاصه ، پول هر چیزی است که بتوان به چنین عناوینی نسبت داد:

• ذخیره ارزش: این بدان معناست که می توان آن را بعداً ذخیره و استفاده کرد و روند خرید با گذشت زمان هموارتر شد.
• واحد حساب: به معنای ایجاد یک پایگاه مشترک برای قیمت ها است.
• واسط تبادل:  به معنی چیزی است که می تواند برای خرید و فروش استفاده شود.

شاید ساده ترین راه برای اندیشیدن در مورد نقشی که پول بازی می کند تصور این باشد که اگر پول وجود نداشته باشد چه اتفاقی می افتد. اگر پولی نبود ، اقتصاد ما به اقتصاد بورس کالا به کالا تبدیل می شد. اگر کسی می خواست چیزی بخرد ، مجبور بود آن را با یک محصول شخصی دیگر عوض کند. به عنوان مثال ، شخصی که در تعمیر اتومبیل تخصص داشت و می خواست غذا بخرد ، مجبور شد به یک کشاورز که غذای مورد نظرش را داشت ، برود و از طرف دیگر ماشینش آسیب دیده بود. اما اگر ماشین کشاورز شکسته نشود چه می کنید؟ یا اگر کشاورز فقط به صورت مکانیکی چند عدد تخم مرغ بیشتر از حد معمول مصرف کند ، چه می شود؟ یافتن شخصی که برای تجارت نیاز به تخصص شخص دیگری دارد بسیار دشوار است. در این حالت ، افراد ممکن است از گرسنگی بمیرند قبل از اینکه بتوانند شخص مناسبی را برای مبادله پیدا کنند.

اما با وجود پول ، دیگر نیازی به یافتن فرد خاصی ندارید. تمام آنچه شما نیاز دارید یک بازار است که خدمات و محصولات مورد نیاز شما را ارائه می دهد. در این بازار کالاها را با صاحب کالا با کالا مبادله نمی کنید. در عوض ، شما محصولات و خدمات خود را با استفاده از یک رابط مبادله ای که پول است مبادله می کنید. سپس می توانید از این پول برای خرید نیازهای خود از دیگران که همان رابط مبادله را قبول می کنند ، استفاده کنید. در این شرایط ، هرچه تعداد تخصص ها افزایش می یابد ، تولید نیز افزایش می یابد و تقاضای معاملات و مبادلات نیز افزایش می یابد و در نتیجه به پول بیشتری احتیاج می یابد.

پول بیشتر

پول چیست؟ به طور کلی ، پول چیزی است که ارزش خود را در طول زمان حفظ می کند ، می تواند به راحتی به قیمت ترجمه شود و به طور کلی پذیرفته می شود. در گذشته از چیزهای مختلفی به عنوان پول استفاده می شد مانند پوسته صدف ، جو ، فلفل ، طلا و نقره.

در ابتدا ، ارزش پول توسط سایر کاربردها و هزینه های جایگزینی آن تعیین می شد. به عنوان مثال ، می توانید جو بخورید یا از فلفل به عنوان طعم دهنده استفاده کنید. مقداری که برای مصرف این مواد قائل شدید ، کف ارزش را تعیین کرد. هرکسی می توانست جو بیشتری بکارد ، اما رشد آن زمان بر بود ، بنابراین خوردن جو باعث کاهش حجم پول شد. از طرف دیگر ، تصور کنید بسیاری از مردم می خواهند از توت فرنگی به عنوان پول استفاده کنند ، اما وقتی پوسیدند پول زیادی از دست می دهند. ذخیره توت فرنگی تا یک ماه بسیار دشوار است ، چه رسد به یک سال و تقریباً غیرممکن است که مبادله بیشتری بین افراد انجام شود. همچنین ، مشکل دیگر تقسیم پذیری است. هر آنچه ارزشمند است قابل تقسیم نیست و استاندارد کردن هر واحد نیز بسیار دشوار است. به عنوان مثال ، ارزش یک سبد توت فرنگی اندازه گیری شده با کالاهای مختلف را نمی توان به راحتی تعیین و اثبات کرد. نه تنها توت فرنگی بلکه بسیاری از موارد دیگر نمی توانند به درستی نقش پول را بازی کنند.

اما به نظر می رسد که فلزات گرانبها دارای تمام خصوصیاتی هستند که از پول انتظار می رود: یک واحد حساب پایدار ، ذخیره ارزش با دوام و یک رابط مبادله مناسب. بدست آوردن این فلزات دشوار است. منابع آنها محدود و محدود است. با گذشت زمان از بین نمی روند. آنها به راحتی به سکه های استاندارد قابل تقسیم هستند و وقتی به واحدهای کوچکتر تقسیم می شوند ارزش خود را از دست نمی دهند. به طور خلاصه ، دوام ، منابع محدود ، هزینه های بالای تعویض و قابلیت اطمینان برخی از ویژگی هایی است که باعث جذابیت بیشتر فلزات گرانبها نسبت به سایر کالاها برای نقش پولشان می شود.

تا چند سال پیش ، طلا و نقره ارزهای رایج مورد استفاده مردم بود. طلا و نقره سنگین هستند ، بنابراین با گذشت زمان ، مردم به جای حمل و نقل فلز و مبادله آن با کالاها ، فلزات گرانبهای خود را در بانک پس انداز کردند و بانک سند مالکیت را برای تعیین مالک طلا یا نقره صادر کرد. هر کسی می تواند طلا و نقره خود را در هر زمان با در دست داشتن این کارت های تأیید شده از بانک از بانک خارج کند. سرانجام ، فرم اعلامیه فلزات گرانبها از خود فلزات جدا شد. با از بین رفتن این ارتباط ، پول بدون حمایت متولد شد. پول بدون حمایت از نظر مادی بی فایده بود ، اما ارزشمند بود زیرا همه مردم توافق کردند که به آن ارزش قایل شوند. به طور خلاصه ، این نوع پول می تواند کارساز باشد زیرا مردم چنین اعتقادی داشتند. با تکامل ابزارهای مبادله ای ، منابع آن نیز تکامل یافت ، از افراد در مبادله کالا با کالا ، به پذیرش جمعی در زمانی که آنها پوسته پول بودند و به دولت های امروز.

اگرچه استفاده از سکه های استاندارد یا اسکناس های کاغذی قیمت گذاری کالاها و خدمات را آسان می کرد ، اما میزان پول موجود در سیستم نیز در تعیین قیمت ها نقش مهمی داشت. به عنوان مثال ، یک کشاورز گندم حداقل دو دلیل برای نگهداری پول خود دارد: استفاده در معاملات (اسکناس) و ذخیره سازی موقت برای نیازهای آینده (ذخیره سازی احتیاطی). فرض کنید زمستان در راه است و کشاورز می خواهد به پس انداز خود برای هزینه های آینده اضافه کند. اگر یک کشاورز در یافتن افرادی که پول کافی برای خرید گندم دارند مشکل داشته باشد ، ممکن است مایل باشد محصولات خود را با سکه و اسکناس کمتری بفروشد. در نتیجه ، قیمت گندم در حال کاهش است زیرا جمع آوری پول بسیار دشوار شده است. دلیل دیگر ممکن است این باشد که طلای کافی برای ضرب پول جدید وجود ندارد. سقوط تمام قیمت ها تورم منفی نامیده می شود. از طرف دیگر ، اگر پول زیادی در گردش باشد اما تقاضا برای کالاها تغییر نکند ، ارزش پول کاهش می یابد. به این پدیده تورم گفته می شود و در این حالت برای خرید مقدار مشخصی کالا یا خدمات مجبور به پرداخت هزینه بیشتری هستید. تعادل بین عرضه و تقاضای پول بسیار دشوار است.

تولید پول

پول پشتیبانی نشده از فلزات گرانبها کارآمدتر است. تأمین آن به مقدار فلزات گرانبهای موجود بستگی ندارد. اما این موضوع بر پیچیدگی موضوع می افزاید: دقیقاً به دلیل اینکه مقدار محدودی از فلزات گرانبها وجود دارد ، تعداد ورق هایی که می توانند صادر شوند محدودیت داشت. اگر طلا یا نقره کافی برای حمایت از پول وجود ندارد ، چگونه دولت ها می دانند چه مقدار پول برای چاپ دارند؟ این معضلی است که دولت ها با آن روبرو هستند. از طرف دیگر مقامات همیشه مایل به چاپ پول هستند زیرا دولت ها می توانند خرید بیشتری انجام دهند ، افراد بیشتری استخدام کنند ، هزینه بیشتری بپردازند و میزان محبوبیت آنها را افزایش دهند. از طرف دیگر ، چاپ پول زیاد باعث افزایش قیمت ها می شود. اگر مردم احساس كنند كه قیمت ها در حال افزایش است ، قیمت محصولات خود را بسیار سریعتر افزایش می دهند. اگر دولت به این انتظارات پاسخ ندهد ، اعتماد به پول به تدریج کاهش می یابد و در نهایت ممکن است بی ارزش شود. این دقیقاً زمانی اتفاق می افتد که تورم بیش از حد رخ دهد. برای فرو نشاندن وسوسه چاپ پول ، بسیاری از شرکتها امروز تصمیم گیری را به عهده یک بانک مرکزی مستقل گذاشته اند. بانک مرکزی موظف است دستورالعمل های ارزی را براساس نیازسنجی اقتصادی صادر کند و از انتقال وجوه به دولت برای تأمین هزینه های خود جلوگیری کند. چاپ پول نام غلطی است زیرا امروزه پول بیشتر به صورت سپرده های بانکی است تا پول کاغذی.

باوری که می‌تواند کم‌رنگ شود

کشورهایی که در مسیر تورم بالا هستند ، تجربه کرده اند که چقدر ارزش پول آنها به آنچه مردم باور دارند بستگی دارد. در دهه 1980 ، مردم در برخی از کشورهای آمریکای لاتین ، مانند آرژانتین و برزیل ، به دلیل کاهش سریع نرخ ارز ، اعتماد به پول های ملی خود را به آرامی از دست دادند. بنابراین آنها از یک ارز با ثبات تر ، دلار ، به عنوان یک ارز غیررسمی استفاده کردند. این پدیده را دلارسازی غیر رسمی می نامند. در نتیجه این پدیده ، دولت انحصار صدور پول را از دست می دهد. بازگشت کشور از این وضعیت به حالت عادی بسیار دشوار است.

برخی دولت ها از سیاست هایی برای بازگرداندن اعتماد عمومی به پول ملی استفاده کرده اند که بیشتر مبتنی بر بخش اعتقادی عملکرد پول است. به عنوان مثال در ترکیه ، در سال 2005 ، دولت با حذف 6 صفر از واحد پول خود ، لیر ، آن را احیا کرد. و یک شبه 1.000.000 لیر به 1 لیر تبدیل شد. از طرف دیگر ، در سال 1994 ، برزیل واحد پول جدیدی را به نام Real (رئال) معرفی کرد. در هر دو کشور ، شهروندان با این مسئله کنار آمده اند ، این بدان معناست که هرگاه مردم ارز جدید یا روش جدیدی را برای نامگذاری بپذیرند ، آن ارز رسماً پذیرفته خواهد شد.