دیوارها و اموال منقول (مانند اتومبیل) و اموال غیرمنقول (مانند خانه و زمین) می توانند در طول روابط حقوقی که افراد یک جامعه با یکدیگر دارند ، مورد عقود و قراردادهای مختلفی قرار گیرند. مردم گاهی این ملک را می خرند و می فروشند ، گاهی آن را اجاره می دهند ، گاهی آن را به یکدیگر می دهند و …. هر یک از این قراردادها دارای قوانین خاص و منحصر به فردی هستند که در قوانین مختلف پیش بینی شده است. علاوه بر قوانین متفاوتی که بر هر یک از این قراردادها حاکم است ، با گذشت زمان می بینیم که برخی از این قراردادها به دلیل تغییرات اقتصادی و اجتماعی جوامع یا تحت تأثیر نیازهای جدیدی است که به مرور زمان برای افراد یک جامعه شکل می گیرد ، از دولت آنها به سادگی از سنت سنتی خود فراتر رفته و در روابط بین فردی به اشکال جدید و مدرن ظاهر می شوند. یکی از انواع این قراردادها و قراردادهایی که در جوامع امروزی بسیار شنیده می شود ، “قرارداد اجاره” است که امروزه علاوه بر شکل سنتی و متداول آن ، در قالب قراردادی به نام “اجاره مشروط” بین افراد ساکن در انجمن. انجام می دهند ، نتیجه گیری می شود.
“اجاره به شرط تملیک” به عنوان نوعی اجاره در دهه های اخیر بسیار رواج یافته و به یکی از انواع تسهیلات اعطایی بانک ها تبدیل شده است. در واقع جریان این نوع تسهیلات که توسط بانک ها به افراد تعلق می گیرد این است که بانک ها به منظور توسعه خدمات ، کشاورزی ، صنعت و به عنوان صاحبخانه به شرط تملیک معاملات اجاره را انجام می دهند. به این ترتیب ملک را می خرند و به شرط تملیک به صورت اجاره در اختیار متقاضیان قرار می دهند. به عبارت دیگر ، این قرارداد یکی از انواع قراردادهایی است که امروزه بین افراد یک جامعه یا بین افراد یک جامعه با یک شخص حقوقی مانند بانک منعقد می شود ، اما منظور از قرارداد اجاره به طور دقیق چیست؟ شرط مالکیت؟ برای آشنایی با این قرارداد ابتدا ماهیت و عناصر اجاره نامه را به طور مختصر تعریف می کنیم و سپس در مورد اجاره به شرط مالکیت بحث می کنیم.
عقد اجاره
همانطور که قبلاً ذکر شد ، هر یک از املاک مورد استفاده در زندگی روزمره را می توان به روش های مختلف خرید یا فروش کرد و به عبارت دیگر ، به روش های مختلف ، می تواند موضوع معاملاتی باشد که بین افراد انجام می شود. گاهی در حین عقد قرارداد ، مالکیت همان ملک به شخص دیگری واگذار می شود که در این صورت چنین قراردادی “بیع” نامیده می شود و گاهی نیز مالکیت منافع یک ملک به دیگری منتقل می شود که به آن ” اجاره ” به عبارت دیگر ، قرارداد اجاره قراردادی است که به موجب آن مستأجر برای مدت معینی که در متن قرارداد اجاره مشخص شده است مالک منافع مستاجر می شود و در ازای مالکیت مزایا در آن مدت مشخص ، بر اساس آن او مجاز به استفاده از آن دارایی است. او مبلغی را به عنوان اجاره به صاحبخانه می پردازد. بر این اساس ، قرارداد اجاره دارای چهار رکن است:
موجر (موجر) ، مستأجر (موجر) ، اجاره یا اجاره املاک (مبلغی که در ازای اجاره ملک به موجر پرداخت می شود) ، همان مستاجر (پولی که به مستاجر داده می شود). در واقع ، یک ملک در اجاره دارای دو مالک است. یکی مالک ملک است که موجر نامیده می شود و یکی مالک منافع است که مستاجر نامیده می شود. در هر صورت ، پس از انقضای مدت تعیین شده در قرارداد اجاره ، مالکیت مستأجر بر منافع ملک نیز پایان می یابد و باید ملک را به صاحبخانه واگذار کند ، در این صورت مالکیت منافع به صاحبخانه باز می گردد.
اجاره به شرط تملیک
قراردادها و قراردادهایی که افراد بین خود منعقد می کنند دارای یک سری تعهدات و آثار اصلی و یک سری تعهدات و عوارض جانبی هستند. آثار و تعهدات اصلی اثراتی است که توسط قانون ایجاد می شود ، خواه طرفین قرارداد بخواهند یا نخواهند ، اما آثار و تعهدات فرعی ، آثار و تعهداتی است که تابع اراده طرفین است و در صورت عدم تمایل آنها. خلق كردن. نخواهد. به عنوان مثال ، در اجاره نامه ، به محض عقد قرارداد بین موجر و مستاجر ، مستاجر مالک منافع یک مستأجر می شود و صاحبخانه متعهد می شود که از زمان معین شده توسط موافقتنامه ، ملک را در اختیار مستاجر قرار دهد. مهمانی. برای مستاجر ، تعهدی وجود دارد که مبلغی را در مدت زمان مشخص شده در قرارداد به صاحبخانه بپردازد (به عنوان مثال ، هر سی روز) و در پایان مدت اجاره ، ملک را به صاحبخانه تحویل دهد. این تعهدات طبق قانون برای موجر و مستأجر ایجاد می شود و اراده آنها در اصل تعهد نقشی ندارد ، اگرچه موجر و مستاجر می توانند در مورد مبلغ اجاره یا مدت اجاره به توافق برسند. علاوه بر این تعهدات اصلی ، موجر و مستاجر می توانند تعهدات فرعی دیگری را در اجاره برای یکدیگر ایجاد کنند که در ادبیات حقوقی به آنها “شرایط” گفته می شود. یکی از تعهدات و آثار جانبی که می تواند در قرارداد اجاره لحاظ شود ، شرط مالکیت است و قرارداد اجاره ای که چنین شرطی در آن گنجانده شده است ، شرایط اجاره مالکیت نامیده می شود. اجاره نوعی از اجاره است که در آن منافع همان مستأجر برای مدت معینی که در اجاره مشخص شده است به مالکیت مستأجر تبدیل می شود و بیان می کند که اگر مستأجر تمام تعهدات مندرج در این قرارداد را انجام دهد. در پایان اجاره نامه ، موجر همان مستاجر خواهد بود. تعهد بیان شده برای مستاجر در این نوع اجاره به توافق طرفین بستگی دارد. به عنوان مثال ، صاحبخانه می تواند خانه خود را به مستاجر اجاره دهد و شرط کند که اگر مستاجر هر ماه مبلغ مشخصی را پرداخت کند ، در پایان سال که دوره اجاره به پایان می رسد ، صاحب ملک می شود. در این صورت ، اگر مستاجر تعهد ایجاد شده برای خود را به طور کامل انجام دهد ، دیگر ملزم به تخلیه ملک نخواهد بود و در عوض ، موجر موظف به مالکیت همان مستاجر پس از انقضای مدت تعیین شده خواهد بود. انتقال به مستاجر
چرایی اجاره به شرط تملیک
همانطور که گفته شد ، اجاره شرط مالکیت انواع قراردادهای اجاره است که شرط خاصی در آن گنجانده شده است ، اما می توان گفت که این قرارداد در عین اینکه یکی از انواع قراردادهای اجاره است ، یکی از روشهای خاص از طریق که ملک می خرند یا می فروشند. این روش در ابتدا برای خرید و فروش خانه به دلیل گران بودن قیمت مسکن استفاده می شد ، به طوری که افرادی که امکانات مالی کافی برای پرداخت هزینه مسکن با هم ندارند ، می توانند از این طریق و با این روش برای خود سرپناه تهیه کنند. پرداخت اقساطی اما به مرور زمان در خواص دیگر نیز کاربرد داشته است.
لیزینگ خودرو؛ نمونه‌ای از فروش اموال به‌صورت اجاره به شرط تملیک
علاوه بر این که اجاره مشروط یکی از انواع تسهیلات اعطایی توسط بانک ها است ، ماهیت اتفاقاتی که در اجاره خودرو یا انتقال لیزینگ خودرو رخ می دهد نیز اجاره مشروط است. در واگذاری لیزینگ اتومبیل ، شرکتهای لیزینگ اتومبیل طبق قرارداد مبلغی از اجاره و دوره هایی را که باید طی آن پرداخت شود ، خودرو را برای مدت معینی به متقاضیان اجاره می دهند. مدت اجاره ، مستاجر تمام تعهدات خود را نسبت به صاحبخانه انجام می دهد و صاحبخانه نیز متوجه می شود که مستاجر تمام تعهدات خود را انجام داده است ، در پایان مدت اجاره ، ماشین به مالکیت مستاجر تبدیل می شود. در این حالت ، موجر (شرکت لیزینگ) موظف است در صورت انجام کلیه تعهدات ، مالکیت خودرو را به مستاجر واگذار کند.
