احساس تنهایی را کنار بگذارید و بپذیرید که به دیگران نیاز دارید

احساس تنهایی کشنده است. تنهایی نه تنها از نظر عاطفی ناراحت کننده است ، بلکه باعث ترشح هورمون های استرس می شود که اگر به طور مداوم آزاد شوند ، می توانند به اندام ها آسیب برسانند. نشان داده شده است که تنهایی طولانی مدت در کنار سیگار کشیدن به عنوان یک عامل خطر برای مرگ بالا است.

معمولاً همه در حالی که در برابر نیاز بزرگسالان مقاومت می کنند ، نیاز کودکان به دریافت عشق و حمایت را تشخیص می دهند. ما اغلب راه حل های ارائه شده برای خلاص شدن از “نیاز به صمیمیت” را بی فایده می دانیم. روانکاو فروم ریچمن ، روانکاو ، این نیاز به صمیمیت را “احساس تنهایی” می نامد. نیاز به دیگران مانند نیاز به غذا است که در صورت پنهان کاری باعث رنج می شود. از آنجا که طبیعت ما توسط موجوداتی در جستجوی ارتباط شکل می گیرد ، کسانی که با دیگران رابطه دارند از خوشبختی و طول عمر لذت می برند. از طرف دیگر ، کسانی که در انزوا هستند از نظر روحی و جسمی ضعیف شده اند.

متأسفانه ، جامعه به طور فزاینده ای در حال انزوا است: در مطالعه ای که توسط انجمن بازنشستگان آمریکا در سال 2010 انجام شد ، 35٪ از نمونه 3،012 نفر از سنین 45 سال به بالا اظهار داشتند که احساس تنهایی می کنند. با این حال ، مشکل احتمالاً بزرگتر از چیزی است که این اعداد نشان می دهند. زیرا فرهنگ آمریکایی استقلال فردی را تحسین می کند ، که شرم آور بیان یک نیاز اساسی برای دیده شدن و درک شدن است. در این بین ، برخی وانمود می کنند که به اندازه کافی با دیگران ارتباط دارند. به عنوان مثال ، نوجوانی که دائماً سلفی می گیرد ، می گوید: “برنامه های من همه پر است.” بسیاری از بزرگسالانی که وانمود می کنند فراتر از این نیاز هستند ، احساس ناقص بودن در ما ایجاد می کنند.

خلاص شدن از شر مواد مخدر ، مواد مخدر یا انواع دیگر سرگرمی ها مانند مصرف بی فکر ، پورنوگرافی ، کار مداوم ، یا غرق شدن در سرگرمی های بی پایان راههایی برای فرار از حقیقت دردناک و شرم آور احساس تنهایی است. وقایع اخیر را در نظر بگیرید: بسیاری ادعا می کنند که از موفقیت سیاسی اخیر دونالد ترامپ در ایالات متحده متحیر شده اند. به نظر می رسد هزاران رای دهنده نه تنها از توهین های آشکار و رفتار تکانشی مبارزات انتخاباتی وی ، بلکه از امثال آن نیز متنفر نیستند. به نظر می رسد همه طیف های سیاسی با کمک رسانه ها سرگرم کننده شده اند. سیاست به یک نمایش سرگرم کننده تبدیل شده است که در آن باید با قمار سنگین نقش اصلی را داشته باشیم. چند روز پیش ، داشتم به یک برنامه رادیویی گوش می دادم که به تکامل بازی های ویدیویی به یک تجربه 360 درجه ای بسیار سرگرم کننده اختصاص داشت. “چه کسی به واقعیت نیاز دارد؟” مجری رادیو با صدایی غمگین برنامه را به پایان رساند.

نیاز به واقعیت

با جسارت می گویم: “ما به واقعیت نیاز داریم”. درک اینکه ما از هم جدا شده ایم یا چنین ارتباط عمیقی نداریم دردناک است. اما اینکه با داروها راحت شویم ، تظاهر کنیم و به وسواس بسپاریم ، بدتر است. رویگردانی از واقعیت راه حل نیست ، بلکه چسبندگی موقتی به زخمی است که فقط با بی احتیاطی عمیق می شود. ممکن است وقتی تحت تأثیر داروها و مواد قرار بگیریم احساس تنهایی نکنیم ، اما حقیقت این است که هنوز تنها هستیم. به این ترتیب ، همراه با از بین رفتن اراده مبارزه با تنهایی و کاهش توانایی احساس همدلی. ما از درون پاک تر خواهیم شد

چند روز پیش مادری را در یک کافه دیدم که سعی در جلب توجه پسر خردسال خود دارد. پسر مشغول بازی رایانه ای بود و مجبور بود عبارات خاصی را به طور متناوب تکرار کند. که برای اطرافیانش آزار دهنده بود. هر وقت مادر حرفی می زد پسر ناراحت می شد اما سرش را بلند نمی کرد و سرانجام مادرش او را تنها می گذاشت. بچه های ما ساعت های زیادی را جلوی صفحه می گذرانند و به نظر نمی رسد کسی بتواند جلوی آنها را بگیرد. در واقع ، بسیاری از والدین از این پرستاران ارزان قیمت استقبال می کنند.

بسیاری از معلمان به جای هشدار درباره صرف وقت زیاد در مقابل صفحه نمایش ، هشدار می دهند. آنها دانش آموزان را مجبور می کنند که آموزش خود را به صورت آنلاین دریافت کنند. در حقیقت ، بسیاری از کودکان کمترین زمان ممکن را برای یادگیری مهارت های ارتباطی صرف می کنند. این مهارت ها با یادگیری رفتارهای اساسی اجتماعی و آگاهی از وجود دیگران شکل می گیرد. بنابراین این یک داستان جالب از چگونگی ابزاری که ما ایجاد کرده ایم تا ما را از تنهایی دور کند ، احساس تنهایی بیشتری نسبت به همیشه در ما ایجاد می کند.

راه‌حل چیست؟

راه حل پیش روی ما چیست؟ اگرچه لیست زیر توسط همه جهان خوانده نمی شود ، مگر اینکه بسیار محبوب شود ، اما مواردی وجود دارد که شخصاً می توانید برای کاهش احساس تنهایی و فرار از آن انجام دهید:

1. بر ترس خود از دیگران غلبه کنید و در صورت لزوم از روان درمانی کمک بگیرید.

۲. یاد بگیرید که با به اشتراک گذاشتن تجربیات واقعی زندگی خود با دیگران ارتباط برقرار کنید ، نیازی نیست که این کار را بسیار ماهرانه انجام دهید. درباره اینکه با چه کسی صریح صحبت می کنید انتخاب کنید. اما با همه صادق باشید.

3. درباره نحوه کار ارتباطات بیاموزید. مهمترین قسمت خوشبختی داشتن روابط با دیگران است.

4- به گروه ها بپیوندید: گروه های مذهبی ، کلاس های مراقبه یا ورزش.

5. با خدا صحبت کنید بر اساس یافته های علوم اعصاب ، مغز تفاوت بین گفتگو با خدا و انسان را درک نمی کند. در غیر این صورت ، اسرار قلب خود را به اقیانوس یا هر موجود دیگری بیان کنید.

6. حیوان خانگی داشته باشید. مراقبت از یک حیوان و رابطه عاشقانه ای که با آن برقرار می کنید ، “نیاز به صمیمیت” شما را کاهش می دهد.

7. بپذیرید که به افراد احتیاج دارید و این نیاز نابالغ یا نشانه ای از یک مشکل روانی نیست.

8- بپذیرید که مواقعی پیش می آید که احساس تنهایی می کنید ، همه این احساس را تجربه می کنند. بنابراین خود را به خاطر این کار سرزنش نکنید.

9. سعی نکنید با انجام فعالیت های آنلاین ، کار ، مصرف گرایی یا فعالیت های روزمره حواس خود را پرت کنید. همه موارد بالا از نظر اندازه مطلوب هستند ، اما اگر شما را از نزدیک بودن با شریک زندگی یا رابطه مهم دیگر بازمی دارد ، در این مورد تجدید نظر کنید. تجربه تنهایی دشوار است ، اما به شما انگیزه می دهد تا با آن کنار بیایید.

10. همدلی را تمرین کنید. وقتی احساس تنهایی کردید ، خود را در آغوش بگیرید و از خود مراقبت کنید. وقتی شخص دیگری این احساس را دارد ، در اطراف او باشید و ببینید آیا او به شما کمک کرده است؟ به یاد داشته باشید ، همه ما در یک قایق هستیم.

مهاتما گاندی گفت: “دشمن ما ترس است ، البته ما فکر می کنیم این نفرت است.” اما این ترس است. “به خود نگاه کنید و به چشمان او خیره شوید. تحمل رویارویی چهره به چهره و تنهایی دشوار است ، زیرا ما ترس از گرفتار شدن در انزوای همیشگی است. اما این درد تنهایی نیست که ما را در چرخه بی تفاوتی و مشغله غرق می کند ، بلکه ترس از این است که نتوانیم از آن خلاص شویم. کنار گذاشتن این ترس ، با یا بدون کمک یک روانشناس ، آگاهی بیشتری ایجاد می کند ، که منجر به یک زندگی شادتر و شادتر می شود.