زبان ، این حیوان که از دهان در قفس محصور شده است ، اگر رام شود ، می تواند یک نفر را با یک کلمه به سلطنت برساند و اگر رام نشود ، با یک کلمه می تواند انسان را به غبار تحقیر بکشاند. … چه اتفاقی می افتد اگر این اندام عضلانی قوی و بی پروا در دهان شما بچرخد ، کلمات را به هم ببافد و شنونده را مجبور کند؟
پائولو کوئلیو می گوید: “از بین تمام سلاح های ساخته شده توسط دست انسان ، کلمات وحشتناک ترین و قدرتمندترین بودند.” خنجرها و نیزه ها رد خون دارند. پیکانهای کمانها از دور دیده می شوند. رد سموم را می توان یافت و از بین برد ، اما اینها کلماتی هستند که از بین می روند و هیچ ردی در دید ساده باقی نمی گذارند. “
به همین دلیل در این مقاله می خواهیم جملات خطرناکی را توصیف کنیم که افراد باهوش هرگز در محل کار از آنها استفاده نمی کنند. ما همچنین می خواهیم ببینیم که چگونه در محیط کار تعامل داریم.
در محیط کار چگونه باشیم؟
مشاغلی وجود دارد که در کار هرگز نباید درباره آنها صحبت کنید. مشاغلی که می خواهیم در مورد آنها صحبت کنیم قدرت ویژه ای دارند. آنها توانایی خارق العاده ای در ظاهر بد نشان دادن شما دارند ، حتی اگر حرفه شما واقعی باشد.
بدترین قسمت این است که وقتی آنها را می گویید ، هیچ کاری نمی توان انجام داد و به اصطلاح آب به جو باز نمی گردد.
من در مورد اشتباه تایپی تکان دهنده ، شوخی های مبتذل یا توهین های سیاسی صحبت نمی کنم. این تنها شرایطی نیست که در آن بد به نظر می رسید.
اظهارنظرهای جزئی غالباً بیشترین صدمه را به ما وارد می کنند ، اظهاراتی که باعث می شود از نظر دیگران ناتوان و ناامن باشیم.
مهم نیست که چقدر با استعداد هستید و چه دستاوردهایی دارید ، جملات خاصی وجود دارد که اگر آنها را به زبان بیاورید ، بلافاصله دیگران به شما نگاه می کنند و ممکن است شما را برای همیشه تحقیر کنند. این پیشنهادها چنان بار منفی دارند که بر کار افراد در کوتاه مدت تأثیر منفی می گذارند. این پیشنهادات را بررسی کنید تا به راحتی یاد بگیرید چگونه در محیط کار رفتار کنید.
روال کار همیشه همین بوده!
تغییر فناوری به قدری سریع اتفاق می افتد که حتی یک فرآیند شش ماهه را می توان منسوخ دانست. گفتن “روال معمول این بود” نه تنها شما را تنبل و بدون تغییر جلوه می دهد ، بلکه باعث می شود رئیس شما تعجب کند که چرا به فکر بهبود روال خود نبودید. اگر واقعاً طبق معمول کارها را انجام می دهید ، قطعاً روش هایی برای انجام بهتر آن وجود دارد ، اما شما هستید که در برابر تغییر مقاومت می کنید.
تقصیر من نیست!
هرگز نباید تقصیر را به گردن دیگران بیندازید. شما باید پاسخگو باشید اگر کوچکترین نقشی در کار اشتباهی دارید ، مسئولیت را بر عهده بگیرید. در غیر این صورت ، توضیح “خنثی” برای آنچه اتفاق افتاده ارائه دهید. به حقایق اعتماد کنید و به رئیس و همکاران خود اجازه دهید در مورد مقصر بودن نتیجه گیری کنند. لحظه ای که شما به شخصی مقصر اشاره می کنید ، وقتی دیگران می فهمند شما کسی هستید که مسئول اعمال خود نیستید. این رفتار به دیگران آسیب می رساند. بعضی از افراد به طور کلی کار با شما را متوقف می کنند ، در حالی که دیگران در صورت بروز اشتباه ، ابتدا شما را سرزنش می کنند.
نمی‌تونم!
می توان گفت که “من نمی توانم” مترادف “من گناهی ندارم” است. مردم از شنیدن “من نمی توانم” دوست ندارند زیرا فکر می کنند این معادل “من نمی خواهم” است. گفتن “نمی توانم” به این معنی است که شما نمی خواهید مسئولیتی را بپذیرید که شما را ملزم به انجام اقدامی کند. اگر دلیل اینکه کاری انجام نمی دهید این است که مهارت لازم را ندارید ، بهتر است حداقل یک گزینه دیگر پیشنهاد کنید. به جای اینکه بگویید “شما نمی توانید این کار را انجام دهید” ، بگویید که می توانید آن را انجام دهید. به عنوان مثال ، به جای “امروز نمی توانم دیر بیدار باشم” ، بگو: “من می توانم فردا صبح زود بیایم”. باشه؟ “به جای” من نمی توانم این محاسبات را انجام دهم “بگویید ،” من هنوز نمی دانم چگونه این محاسبات را انجام دهم. “آیا کسی می تواند به من بیاموزد که دفعه بعد چگونه خودم این کار را انجام دهم؟”
منصفانه نیست!
همه می دانند که زندگی عادلانه نیست. گفتن “این عادلانه نیست” به این معنی است که شما فکر می کنید زندگی باید عادلانه باشد ، اما اینطور نیست و این جمله باعث می شود بی ادب و بی تجربه به نظر برسید. اگر نمی خواهید دیگران به شما فکر کنند ، به واقعیت ها اعتماد کنید ، مفید باشید و در تعابیر و تفاسیر خود دخالت نکنید. به عنوان مثال ، ممکن است بگویید ، “من فهمیدم که شما یک پروژه بزرگ را ترک کرده اید که می خواستم انجام دهم (برای یک همکار). آیا می توانم دلیل انتخاب شما را بدانم؟ “من می خواهم بدانم ، به نظر شما ، چرا من برای این پروژه مناسب نبودم؟”
این در شرح وظایف کاری من نیست!
این اظهارات کنایه آمیز باعث می شود که انگار دارید کار خود را فقط برای گرفتن حقوق ماهانه خود انجام می دهید ، نه بیشتر و نه کمتر. اگر امنیت شغلی برای شما مهم است ، این طرز فکر به هیچ وجه خوب نیست. اگر رئیس شما از شما خواسته کاری را انجام دهید كه احساس می كنید برای شرایط شما مناسب نیست (اگر اخلاقی نباشد) ، بهترین پاسخ این است كه ابتدا مشتاقانه وظیفه پیش رو را انجام دهید ، اما پس از پایان كار ، با رئیس خود در این باره صحبت كنید . درباره نقش خود در شرکت و اینکه آیا مسئولیت های شغلی شما نسبت به گذشته تغییر کرده است صحبت کنید. این حرکت تضمین می کند که کوچک و کم اهمیت به حساب نمی آیید. همچنین به شما و رئیس شما امکان می دهد شرح بایدها و نبایدهای مسئولیت های شغلی خود را به روز کنید و درک متقابل پیدا کنید.
شاید این ایده احمقانه باشه/ می‌خوام یک سؤال احمقانه بپرسم
این جملات پوچ بلافاصله اعتبار شما را از بین می برد. حتی اگر اتفاق غیر معمولی پیش آمد ، پس آنها باید درباره موقعیت خود دوباره فکر کنند. این باعث می شود شنونده اعتماد به نفس شما را از دست بدهد. سعی نکنید بدترین منتقد خود باشید. اگر به گفته خود اعتماد نکنید ، دیگران نیز به شما اعتماد نخواهند کرد. اگر واقعاً چیزی را نمی دانید ، بگویید: “من الان اطلاعاتی ندارم ، اما بگذارید من اطلاعات را بگیرم و سپس با شما صحبت کنم.”
سعی می‌کنم!
“تلاش” دقیقاً مانند آزمایش “تفکر” است ، و این نشان می دهد که به توانایی خود برای انجام کاری اطمینان ندارید. بر توانایی های خود کاملاً مالکیت پیدا کنید. اگر از شما خواسته شده کاری را انجام دهید ، یا متعهد به انجام آن هستید ، یا اگر نمی توانید ، راه حلی را پیشنهاد دهید ، اما نگویید من سعی می کنم آن را انجام دهم ، زیرا با گفتن این جمله ، به نظر می رسد که قصد ندارید خیلی سخت
فقط یک دقیقه طول میکشه!
گفتن اینکه انجام کاری فقط یک دقیقه طول می کشد مهارت های شما را زیر سوال می برد و به نظر می رسد شما می خواهید کارها را با عجله انجام دهید. اگر واقعاً احساس می کنید که می توانید کار را در 60 ثانیه به پایان برسانید ، پس آزادانه بگویید که مدت زیادی طول نخواهد کشید ، اما وانمود نکنید که کار را با عجله یا بی دقتی انجام داده اید.
از این کار متنفرم!
آخرین چیزی که دیگران در محل کار ممکن است از شما بشنوند این است که می گویند چقدر از کار خود متنفر هستید. با این کار به شما یک فرد منفی برچسب زده می شود و باعث می شود روحیه جمعی پایین بیاید. نگاه تیزبین رئیسان همیشه به دنبال افراد منفی نگر است که روحیه دیگران را خراب می کنند. نیازی به گفتن نیست که این روسا به خوبی می دانند که همیشه گزینه های مشتاق و قدرشناسی برای جایگزینی این منفی باف ها وجود دارد.
اون تنبله/ نالایقه/ احمقه!
اظهارات توهین آمیز درباره همکاران جنبه مثبتی ندارد. اگر حق با شماست ، پس امثال شما این را می دانند و نیازی به گفتن آن ندارید. اگر اشتباه می کنید ، این شما هستید که در نهایت احمق به نظر می رسید. بعید است افراد بی کفایت یا تنبلی در محل کار حضور داشته باشند و این احتمال وجود دارد که امثال شما این افراد را بشناسند. اگر قدرت تصحیح یا برکناری این افراد را ندارید ، نجوا درباره نقاط ضعف آنها هیچ فایده ای نخواهد داشت. صحبت در مورد بی گناهی دیگران نشانگر تلاش رسواانه شما برای زیبا جلوه دادن خودتان است. این رفتار شما سرانجام ضرر شما را خواهد گرفت. چطور؟ روزی فرا می رسد که افراد شایسته تری از شما درباره عدم لیاقت خود به شما می گویند.
جمع‌بندی
نتیجه استفاده از این جملات خوشایند نخواهد بود و بدون شک تعجب خواهید کرد ، بنابراین همیشه مراقب صحبت های خود در محل کار باشید.
سلام.
مطلب خیلی مفیدی بود.
به کار من که خیلی امد.
سلام.
مطلب خیلی مفیدی بود. من که استفاده کردم. دیگه این جملات را در محل کار به زبان نمی اورم. قبلا که این مطالب را به کار می بردم دیگران در رابطه با من چه فکری می کردند؟